Orhan Duru(1933-2009): 1956 yılında Ankara Üniversitesi Veterinerlik Fakültesini bitirdi. Kısa bir süre veterinerlik yaptıktan sonra gazeteciliğe başladı. Ulus, Cumhuriyet, Hürriyet ve Milliyet gazetelerinde çalıştı. İlk öyküsü 1953 yılında Küçük Dergi’de yayımlandı. Dönemin birçok dergisinde öyküleriyle dikkat çekti ve kendi kuşağının en önemli öykücüleri arasında yer aldı. “Ağır İşçiler” adlı öyküsü 1970 yılında TRT Sanat Ödülleri Yarışması’nda derece aldı. “Sarmal” eseri 1996 yılında Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, “Fırtına” ise 1998 yılında Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazandı. Öyküler dışında denemelerini topladığı kitapları ve önemli çevirileri de yayınlandı. Çevirileri arasında Prokopios’un “Bizans’ın Gizli Tarihi” de vardır. Öykülerinde Fantazya ve bilimkurguya dair temaları kullanmasıyla bilinen Duru, dilimize “bilimkurgu” sözcüğünü kazandıran yazardır. Fantazya türündeki eserlerinin arasında “Fırtına”(1997), Denge Uzmanı(1969); yine düşgücü üzerine çalışmalarını ve Türkçe’nin masal dili yanını örerek derlediği “Kısas-ı Enbiya”(1979) sayılabilir. Bilimkurgu türündeki eserlerine ise “Yoksullar Geliyor”(1982) ve “Harita”(1980) örnek verilebilir. Orhan Duru öykü yazını üzerine konuşmalarında sık sık öykünün yaşamın yanı sıra düşlerden kaynak bulduğunu, kurgu kadar fantezi de istediğini söyler. Matematik, astronomi, tarih ve fizik üzerine birikim sahibidir ve bilimkurgu üzerine çalışmaları vardır. Siyasi yazıları, eleştirileri ve toplum üzerine raporlarıyla ne kadar gerçekçi bir gazeteci ve fikir adamıysa öyküleriyle de düşgücünün peşindedir Orhan Duru.